Rozdział XIV - Zakupy z Fran

 

     - Wiesz Diego, chętnie bym poszła, ale ja jestem zakochana w Leonie - powiedziałam chłopakowi, który to słysząc bardzo się zasmucił.

     - Że we mnie? - odwróciłam się i ujrzałam Leona.

      Widząc Leona nie wiedziałam co powiedzieć. Bałam się, że on nie czuje tego samego co ja. Ale patrząc na niego miałam wrażenie, że bardzo ucieszył się z moich słów.

    -Tak - powiedziałam cicho.

    On jednak wszystko usłyszał i w jednym momencie znalazł się koło mnie, objął mnie ramieniem i powiedział do Diego'a:

    - Słyszałeś? Ona woli mnie.

    - Tak słyszałem, ale wiedz to tylko takie zauroczenie - powiedział patrząc groźnie na niego. - Będziesz moja - to powiedział już do mnie i odszedł.

    Nie podobał mi się ton jego głosu. Brzmiał tak jakby miał zaplanowaną jakąś zemstę.

    - To skoro już mam pewność, że ci się podobam, może wybralibyśmy się na randkę - zaproponował nieśmiało.

     Wyglądał teraz tak słodko i niewinnie. W tym momencie chciałam go pocałować, ale powstrzymałam się od tego, ponieważ byliśmy w szkole.

    - No dobrze - zgodziłam się. Chłopak widocznie odetchnął z ulgą.

    - To przyjdę po ciebie o osiemnastej - powiedział po czym pocałował mnie delikatnie w czoło i poszedł do sali na zajęcia z Beto-naszym szalonym nauczycielem muzyki, który potrafił zgubić każdy przedmiot w ciągu kilku chwil.

    Kiedyś zgubił kanapkę. Ser znalazł między dokumentami, a chleb tydzień później w środku fortepianu. Ale i tak wszyscy go uwielbialiśmy.

   Kiedy tak sobie stałam na korytarzu ktoś zasłonił mi oczy. Przestraszona przez przypadek nadepnęłam tego kogoś.

    - Auaa - usłyszałam głos...

    - Fran, przepraszam - powiedziałam skruszona.

    Ona tylko uśmiechnęła się i przytuliła mnie. Od jakiegoś czasu stałyśmy się przyjaciółkami. Ufałam jej i wiedziałam, że mogę jej powiedzieć wszystko, a ona nie pobiegnie do pierwszej, lepszej osoby i jej tego nie powtórzy. Nie lubię takich fałszywych ludzi, ale cóż poradzić, że już tacy są. Po prostu lepiej uważać co się przy nich mówi.

     - Idę na randkę z Leonem - oznajmiłam. Dziewczyna natomiast zaczęła skakać i piszczeć tak głośno, że Angie wyszła z klasy. Nic nie powiedziała tylko uśmiechnęła się do nas, pokręciła głową i wróciła do klasy.

     - To cudownie - powiedziała już ciszej. - Gdzie idziecie? Wiesz co ubrać? A jak się pomalujesz?

     - Fran nie wiem, nie wiem i jeszcze raz nie wiem.

     Przyjaciółka otworzyła szeroko oczy i oznajmiła, że od razu po lekcjach wybieramy się do centrum handlowego na zakupy. Musiałam się zgodzić. Chociaż nawet nie zamierzałam odmawiać, bo kocham szwędać się po sklepach.

     Miałam jeszcze dwie lekcje z Beto i z Pablo. Na obydwóch wszyscy razem śpiewaliśmy różne piosenki. Ponieważ powoli zbliżaliśmy się do październikowego przedstawienia. Jak ten czas szybko leci. Jeszcze nie dawno byłam tu nowa, a za niedługo wystąpię w pierwszym przedstawieniu. Tak się cieszę. Kocham śpiewać, jest to moja nowa pasja. Czuję się wtedy taka szczęśliwa. A gdy śpiewam z przyjaciółmi to jest jeszcze lepiej. Cieszę się, że mogę dzielić się z nimi moją muzyką.

     Po lekcjach pobiegłam szybko do domu. Wbiegłam do mojego pokoju szybko się przebrałam, wzięłam jakąś małą torebkę, wrzuciłam do niej portfel i telefon i pognałam do Fran. Do galerii miał nas zawieźć jej tata.  Zadzwoniłam do drzwi jej domu. Gdy się otwarły zobaczyłam Fran, a na jej rękach malutkiego kotka.

    - Skąd go masz? - spytałam wpatrując się w śliczne ślepia zwierzątka.

    - Koleżanka mamy Monika wyjechała na parę dni i nie miała go z kim zostawić, więc zaproponowałam, że chętnie się nim zajmę - wyjaśniła.

     - Jest taki uroczy. Mogę go potrzymać? - Fran podała mi futrzaka. Miał takie miękkie futerko.

     - Jeśli już nacieszyłaś się nim nacieszyłaś, to czy mogłybyśmy jechać?

     - Tak już - odłożyłam kotka na ziemię w przedpokoju. - Papa maluszku - pomachałam mu i pognałam za przyjaciółką do samochodu jej taty.

     Przez całą drogę przeglądałyśmy różne zdjęcia na telefonie Fran. Najbardziej spodobało mi się to z  jakiejś wycieczki szkolnej, na którym była wraz z przyjaciółmi.

     Nareszcie dojechałyśmy. Tata Francescci zapytał się o której ma po nas przyjechać. Odparłam, że nie musi się fatygować, ponieważ później odbierze nas Ramallo. 

    Kiedy weszłyśmy do pierwszego sklepu, Fran upatrzyła już sobie kilka ciuszków i poszła je przymierzyć. Ja czekałam przed przymierzalnią aby ocenić jak w tym wygląda. Oczywiście mnie nie zawiodła. Była prześliczna. Od razu to kupiła. Obeszłyśmy całą galerię, a ja kupiłam sobie tylko różową spódnicę pasującą do jednej z moich bluzek i nową, fioletową obudowę na telefon. Natomiast Fran kupiła sobie dwa zestawy.

    Jadąc do domu, myślałam tylko o randce z Leonem. Spojrzałam na zegarek. Co? Już szesnasta. Mam tylko dwie godziny. Odwieźliśmy Fran, a potem Ramallo musiał wejść do banku. No szybciej już wpół do siedemnastej. Nie zdążę. Kiedy nareszcie zajechaliśmy pod dom. Pędem ruszyłam do pokoju. 

    Szybko się przebrałam i nałożyłam makijaż. Gotowa leżałam na łóżku pisząc do Leona:       

       Jestem gotowa, nie mogę się doczekać :*

Macie ochotę na jakiś konkurs? Na przykład na one shot'a (o czym chcecie)?    
Albo jakiś inny? Piszcie pomysły w kom
I oczywiście piszcie czy wam się podobało :D