Rozdział XVII-Tomas, Fran i Marco...

   

    Wchodząc do sali tanecznej ujrzałam...

   - Tomas, co się stało? - zapytałam.

   - Widziałem jak Fran całowała się z Marco - oznajmił smutno.

   - Na pewno to była Fran?

   - Tak, na pewno.

   - A co jeśli on ją pocałował, a nie ona jego?

   - Nie wiem. Oby tak było, ale tak czy inaczej zemszczę się na Marco.

   - Tomas, to że on coś ci zrobił nie znaczy, że ty też musisz. Nie zwalczysz ognia ogniem.

    On nic nie odpowiedział tylko podszedł do mnie i przytulił. Już nie płakał. Było mi go szkoda. Muszę sobie to z Fran wyjaśnić. Kiedy tak pocieszałam Tomasa do sali wszedł Leon.

    - Co tu się dzieje?! Violetta czemu ty go przytulasz? - zaczął krzyczeć. Mam nadzieję, że nikt tego nie słyszy.

    - Leon, uspokój się. Ja go tylko pocieszałam, bo widział jak jego dziewczyna Francescca całowała się z Marco - wyjaśniłam, kładąc nacisk na słowa jego dziewczyna.

    Mój chłopak wyglądał na zmieszanego.

    - Przykro mi stary - wymamrotał i wyszedł z sali.

    - Chodź na lekcje Tomas - powiedziałam i pociągnęłam go za sobą na lekcje z Beto.

    Lekcje bardzo szybko minęły. Na zajęciach z Pablo dowiedzieliśmy się, że w naszej miejscowości jest organizowany festyn z okazji urodzin Rafy Palmera i my, uczniowie mamy na nim zaśpiewać kilka piosenek. Reszty dowiemy się jutro na apelu.

    Później podeszłam do mojej szafki, wyciągnęłam z niej kilka książek, wrzuciłam do torby i skierowałam się do wyjścia ze Studia.

      Idąc do domu zobaczyłam Fran, która biegła w moją stronę cała zapłakana.

     - Co się stało - zapytałam.

     - Tomas widział jak Marco mnie pocałował. Wyjaśniłam mu, że to on mnie pocałował, a nie ja jego. I tak się zdenerwował, że umówił się z Marco w parku o osiemnastej, żeby o tym pogadać. Viola, ja się naprawdę boję. A jak sobie coś zrobią - panikowała.

     - Nie martw się, pójdę tam z tobą. A tak przy okazji, czujesz coś jeszcze do Tomasa? - zapytałam podejrzliwie. Bałam się, że już nie.

     - Tak - odetchnęłam z ulgą.

     - A do Marco?

     - Sama już nie wiem. Na początku uważałam go za przyjaciela, a teraz jeszcze ten pocałunek. Nie wiem. To na prawdę trudne.