Prolog

     Miłość. Uczucie, które według mnie w życiu jest najważniejsze. Choć nie zawsze oznacza szczęście. Kochać kogoś, kto nigdy nie będzie twój, to najgorsza rzecz, jaka może się w życiu przydarzyć. Nieodwzajemniona miłość boli najbardziej. Jak można kochać ze świadomością, że to i tak nie ma sensu? No właśnie, jak? Niestety, ja jestem tak nieszczęśliwie zakochana. On o tym nie wie. Nie chcę, żeby wiedział. Wtedy byłoby jeszcze gorzej niż jest. Tak przynajmniej mogę go codziennie widywać.
     Lubię patrzeć gdy się uśmiecha, choć zdarza się to bardzo rzadko. Jego oczy przypominają mi błękitne, czyste morze. Nigdy nie wiesz, co się w nich czai. Niebezpieczeństwo, a może spokój. Wysoki brunet całkowicie opanował moje serce.
       Rani mnie tylko jego zachowanie. Co chwilę spotyka się z inną. Może mieć każdą, więc dlaczego miałby wybrać akurat mnie?  Inni mężczyźni zapraszają mnie na randki, brzydka nie jestem, ale widocznie on woli dziewczyny z wyższych sfer, które lecą wyłącznie na jego wygląd, pozycję, pieniądze. Jemu to nie przeszkadza. Przynajmniej ma jak się zabawić. Choć boli, to już się do tego przyzwyczaiłam, ale nadal skrycie marzę, że to jednak mnie kiedyś pokocha.