Capitulo 26

    

     Gdy rozłożyłam papier, moim oczom ukazało się zgrabne pismo, które już kiedyś widziałam.

 

     Dziś wieczorem odbędzie się impreza, będę o 18.   

                                 C.  

     Zaczęłam się zastanawiać dlaczego on nie może mi wysłać zwykłego sms-a, tylko bawi się w jakieś pisanie listów. Przypomniałam sobie, że nie dałam mu swojego numeru. No cóż, przynajmniej jest oryginalny.

     Uniosłam nieznacznie kąciki ust. Impreza? W sumie to nie był taki zły pomysł. Oby tylko Jorge i Mercedes się na nią nie wybierali.  

      Zastanawiałam się w co powinnam się ubrać. Później przejrzę moją szafę. Teraz mam tylko ochotę na sen...

***

     Z objęć Morfeusza wybudziły mnie czyjeś głosy. Męski i damski. No tak...

      - Zostajesz tutaj. Nie pójdziesz nigdzie w takim stanie.

      - Jorge... To tylko przeziębienie - powiedziała Mercedes zachrypniętym głosem.

      - Tylko przeziębienie? Kobieto słyszałaś co powiedział lekarz, masz anginę. 

      Lekarz? Angina? Czyżby Mercedes była chora? Tylko gdzie ona miała niby pójść?
      - Jorge...
      - Żadne Jorge! Pójdę sam. Ty zostaniesz i będziesz leżeć w łóżku.
      - A nie możesz zostać ze mną? - przekręciłam oczami, zaczynała mnie denerwować.
      Udawała taką biedną, w rzeczywistości była jadowitą żmiją. W duchu liczyłam, że mój szef się nie zgodzi i sam pójdzie... dokądś.
      - Wiesz jak to przyjęcie jest ważne...
      Przyjęcie?! Jakie przyjęcie? On chyba nie mówi o tym samym, na które zaprosił mnie Clement. Krew zaczęła odpływać mi z twarzy. Jak on zareaguje, gdy zobaczy mnie z moim nowym przyjacielem?
      A jak ma zareagować? Nic cię z nim nie łączy! Dlaczego miałby być o ciebie zazdrosny? -zapytałam samą siebie. Ale w takim razie co mogły znaczyć jego napady złości, gdy spotkał mnie w jego towarzystwie? Jeśli to nie była zazdrość, to co to było?
      - No dobrze.
      Głosy ucichły, usłyszałam trzaśnięcie drzwiami i czyjeś kroki, zmierzające w stronę kuchni. Podniosłam delikatnie głowę. Jorge. Gdy tylko zniknął, szybko się podniosłam i uciekłam do mojej sypialni, w której miałam zapewnioną całkowitą prywatność.
      Zamknęłam drzwi. Podeszłam do szafki nocnej, podniosłam z niej mój smartphone i spojrzałam na wyświetlacz. Piętnasta. Zostały mi trzy godziny do przyjścia Clement'a.
      Zabrałam czystą koronkową bieliznę i weszłam do łazienki. Odłożyłam ją na pustą półkę. Rozebrałam się i weszłam do kabiny. Odkręciłam kran. Poczułam na sobie oczyszczający strumień wody. Już drugi raz dzisiejszego dnia biorę prysznic.
      Nie ma drugiej takiej czynności, która rozluźnia wszystkie moje mięśnie w tak krótkim czasie. Chociaż dłonie...
      STOP. Szybko odgoniłam od siebie niepotrzebne myśli.
      Sięgnęłam po żel pod prysznic. Namydliłam nic całe ciało. Po skończonej czynności dokładnie go spłukałam. Zakręciłam wodę i stanęłam na zimnych płytkach. Z mojego ciała ciekła woda. Nie przejmując się powiększającą plamą wody na podłodze sięgnęłam po ręcznik.
      Dokładnie się nim wytarłam, po czym niedbale rzuciłam go w kałużę. Chwyciłam wcześniej przygotowaną bieliznę i ją na siebie włożyłam.
      Wróciłam z powrotem do pokoju. Zaczęłam od zrobienia czegoś z włosami. Postanowiłam, że je pokręcę. W tej zwyczajnej fryzurze było mi do twarzy. Gdy już skończyłam, loki okalały moją twarz.
      Zadowolona z efektu sięgnęłam po kosmetyki. Na powieki nałożyłam odrobinę jasnych cieni, rzęsy przejechałam maskarą. Natomiast usta posmarowałam błyszczykiem. Wstałam z taboretu, po czym podeszłam do szafy.
      Zaczęłam przeglądać sukienki, których nie było zbyt wiele. W większości z nich już się pokazałam. Zrezygnowana miałam już sięgnąć po tą, którą miałam założoną na obiedzie z Clement'em, gdy moim oczom ukazała się sukienka idealna.
       Była jedną z moich ulubionych i najdroższych w mojej skromnej kolekcji. Była prosta, jednak bardzo efektowna. Ostrożnie zdjęłam ją z wieszaka. Po chwili miałam ją na sobie. Zaczęłam przyglądać się w lustrze.
      Szkarłatna barwa idealnie współgrała z moją jasną cerą. Ogromny dekolt i wycięte plecy odsłaniały moją kremową skórę. Suknia ciasno opinała moją sylwetkę, ale z lewej strony miała długie rozcięcie, by można w niej było swobodnie chodzić i tańczyć.
       Jedyną biżuterią jaką do niej założyłam był diamentowy naszyjnik. Jego klejnoty lśniły w blasku światła, od czasu do czasu, przebłyskując różnymi niespodziewanymi barwami, zupełnie jak fajerwerki.
      Punkt osiemnasta stałam pod drzwiami. Jorge wyszedł pół godziny temu. Nie widział mnie. Zastanawiałam się czy bym mu się taka spodobała, gdy rozległo się pukanie do drzwi.
      Otworzyłam je. Na korytarzu stał wyczekiwany przeze mnie Clement. Na mój widok oniemiał.
      - Wyglądasz niesamowicie - wyszeptał.
      - Dziękuję - powiedziałam, lekko się rumieniąc.
      Zamknęłam za sobą apartament. Skierowaliśmy się w stronę windy. Po chwili znajdowaliśmy się w jej środku. Droga na parter nie zajęła dużo czasu.
      W końcu stanęliśmy na sali. Dookoła było pełno ludzi. Wyglądali na zamożnych. Nie mogłam zbytnio im się przyjrzeć, ponieważ Clement złapał mnie za rękę i pociągnął w stronę parkietu, gdzie tańczyło już kilka par. Potrzebowałam chwili, żeby wejść w rytm. Ale w końcu udało mi się z nim zgrać.
      Grali akurat wolny kawałek. Oparłam głowę o jego tors. W jego ramionach czułam się dobrze. Żałowałam tylko, że nie były to ramiona mojego ukochanego - Jorge'a.
       - Odbijamy - na dźwięk czyjegoś głosu, Clement spiął wszystkie mięśnie.
      Gdy wyprostowałam się i uniosłam głowę, ujrzałam przed sobą mojego szefa. Ubrany był w zwykły, czarny garnitur. Wyglądał zabójczo. Jak zwykle przyćmiewał wszystkich innych mężczyzn.         Nie mogłam oderwać od niego wzroku, jego błękitne oczy wpatrywały się intensywnie w moje. Zupełnie nie zwracał uwagi na mojego towarzysza.
      Niepewna tego co robię, wyswobodziłam się z uścisku Clement'a, by po chwili znaleźć się w ramionach innego mężczyzny.
      Moja suknia nie miała pleców, więc ciepła ręka Jorge'a spoczywała na mojej nagiej skórze. W tym miejscu czułam przyjemne mrowienie. Tańczył doskonale. Prowadził pewnie, ani razu mnie nie depcząc.
        - Wiesz, że niemal wszyscy mężczyźni pożerają cię wzrokiem - wyszeptał wprost do mojego ucha. Zadrżałam.
        - Mam do ciebie pytanie. Spałaś z Clement'em?
        - Oszalałeś? - zapytałam, zwiększając nieznacznie odległość między naszymi rozgrzanymi ciałami.
        Byłam tak wściekła, że z trudem łapałam oddech. On ma czelność zadawać mi takie pytania. Odwróciłam głowę w stronę baru i już chciałam odejść, gdy złapał mnie za nadgarstek.
       - Przepraszam - spojrzałam w jego oczy. Były pełne smutku. Nie mogłam na to patrzeć, więc pozwoliłam mu, by jego ramiona znów mnie otoczyły.
       Jedną dłoń położył na moich plecach. Drugą ręką złapał moją brodę i uniósł tak, by móc patrzeć w moje oczy. Gdy był pewien, że jej nie opuszczę, zaczął błądzić palcami po mojej twarzy. Kciukiem musnął moją dolną wargę.
       - Doprowadzasz mnie do szaleństwa. Powiedz moje imię - wyszeptał.
       Nie miałam siły mu się opierać. Jego palce doprowadzały mnie do utraty zmysłów. Był zmysłowy, męski i wyzywający. Zaczynałam cała drżeć.
       - Jorge... - poczułam jak serce mi przyspiesza.
       Powoli zaczął przybliżać swoje usta do moich. Uderzył we mnie jego oszałamiający zapach. Pachniał jakimś drogim żelem pod prysznic.
        - Jesteś trzeźwy - zauważyłam.
        Uśmiechnął się szelmowsko. To było rozbrajające. Powinien częściej się tak uśmiechać. Patrzył mi prosto w oczy, w których czaiła się kusząca propozycja.
        - Zobaczmy więc, jak to jest, kiedy wiem, co robię.
_____________   

I po ich "pierwszym" pocałunku.
Ale czy aby na pewno?
A może Violetta się wystraszy i ucieknie?
Czekam na wasze scenariusze/opinie ♥

16 komentarzy = Capitulo 27