Capitulo 33

Rozdział dedykuję Katarinie i Sheili ♥

Bardzo wam dziękuję za pomoc przy rozdziale ♥

      Podniosłam powieki, po czym od razu je przymknęłam. Słońce, wpadające przez ogromne okno, raziło moje zmęczone oczy. Po kilku chwilach przyzwyczaiłam się do światła.
      Nie miałam pojęcia jak długo spałam.
      Rozejrzałam się dookoła. Znajdowałam się w pokoju na piętrze. Jak się tutaj dostałam? Musiałam zasnąć na dywanie, a Jorge mnie tutaj przyniósł.

     Uśmiechnęłam się na wspomnienie poprzedniego dnia. 
     Cała byłam obolała, ale spodobało mi się to. Wczorajszy wieczór, był najpiękniejszym w moim życiu. Jego słowa, ciało, czułość z jaką się ze mną obchodził... Zamknęłam oczy, rozkoszując się przyjemnym ciepłem, rozlewającym się po moim ciele.
     Usiadłam na łóżku. Przeciągnęłam się i rozejrzałam po przestronnym pokoju. Jorge'a nigdzie nie było. Czyżby już wstał?

    Wysunęłam się spod pościeli - byłam całkowicie naga - i skierowałam się do łazienki. Podczas chodzenia towarzyszył mi delikatny ból. Po raz kolejny dreszcz przeszedł po moim ciele. Byłam taka szczęśliwa. 
     Stanęłam przed gigantycznym lustrem nad umywalką. Intensywnie wpatrywałam się w moje odbicie. Czy wyglądałam inaczej? Bo tak się czułam. Oddałam swoje dziewictwo, facetowi, który mnie nawet nie kocha. 
     Skrzywiłam się. Wystarczy, że ja go kocham. Może pewnego dnia poczuje to samo? Wzdrygnęłam się. Jakby to było w ogóle możliwe. Pokręciłam smutno głową. Nie powinnam teraz o tym myśleć. 
     Uniosłam dłonie i przejechałam palcami po włosach, próbując przywołać je do porządku. Po kilku bezowocnych minutach poddałam się. Weszłam pod prysznic. Sięgnęłam po żel i namydliłam nim całe ciało. Spłukałam go i wyszłam na zimne płytki. 
      Sięgając po ręcznik, kątem oka zauważyłam Jorge'a, stojącego na zewnątrz. Podeszłam bliżej okna. Szatyn stał odwrócony tyłem. Miał na sobie szyte na miarę spodnie, kamizelkę oraz nieskazitelnie białą koszulę. Wyglądał olśniewająco. 
      Uniosłam kąciki ust ku górze. Nie mogłam uwierzyć, że kochałam się z tak zachwycającym mężczyzną. Jednak gdy zorientowałam się z kim on tam stoi, mój uśmiech zgasł.
      Kimberly. Ta kobieta nie może po prostu odpuścić. Odchodziłam od zmysłów, widząc ją w towarzystwie mojego ukochanego. 
      Trzymała dłoń na jego ramieniu i uśmiechała się w zmysłowy, intymny sposób. Nie mogłam natomiast dostrzec jego twarzy. 
      Ale sądząc po wyrazie jej oczu nie było to nic nieprzyjemnego.
      Wyglądali idealnie. Ona bardziej do niego pasowała niż ja. Gdy odsunęłam się od okna serce waliło mi w piersi, a oddech przyspieszył. W głowie miałam mętlik, a żołądek skręcał mi się z zazdrości. To było prawie jak zdrada. 
      Mam rozumieć, że nasz seks nie miał dla niego takiego znaczenia, jak dla mnie? Całkowicie mu się oddałam, a on potajemnie wybiera się na schadzki z Kimberly.
      Oparłam się o ścianę i schowałam twarz w dłoniach. Co ja sobie wyobrażałam? W moich oczach pojawiły się nieproszone łzy. 
     Osunęłam się na ziemię, zła na siebie za tą bezsensowną reakcję. Podciągam kolana pod brodę. Opłakiwałam coś czego nigdy nie miałam. Co za absurd. Rozpacz z powodu przeklętych nadziei, marzeń i oczekiwań. Byłam głupia sądząc, że przez jedną noc zostawi swoje dotychczasowe życie playboya.
     Nigdy dotąd nie czułam się tak jak teraz. Dotychczas nie pozwalałam, żadnemu mężczyźnie zbliżyć się tak blisko. On to wykorzystał.

     Od zawsze brakowało mi pewności siebie. Lista wad jakie w sobie widziałam nie miała końca. Zawsze odtrącałam potencjalnych adoratorów. I to nie dlatego, że bałam się późniejszego odrzucenia. 
     Po prostu nikt nie wzbudził we mnie takiego zainteresowania jak Jorge Blanco. Nawet Diego czy Clement - przystojni i czarujący faceci. Byłam przekonana, że oni lepiej by mnie traktował. Dlaczego musiałam być aż tak głupia i zakochać się w nieodpowiednim facecie?
      Muszę wziąć się w garść. Otarłam policzki, wstałam i wyskoczyłam z łazienki. Gorączkowo zaczęłam szukać czegoś do ubrania. W między czasie upadł mi ręcznik. Zaklęłam pod nosem i schyliłam się po niego. 
     Tymczasem on wszedł do pokoju. Jego oczy momentalnie pociemniały, a na jego ustach pojawił lubieżny uśmiech. 
     - Dzień dobry. Jak się czujesz? - zapytał czule, podchodząc bliżej. 

    Rzuciłam mu groźne spojrzenie. Wyciągnęłam bieliznę z torby i wróciłam do łazienki, zamykając za sobą drzwi.

     - Martina! - krzyknął. - Co znowu zrobiłem źle?!
     Starałam się nie zwracać uwagi na walenie w drzwi. Spokojnie założyłam na siebie czerwone koronkowe majtki i biustonosz do kompletu. Przekręciłam zamek, przeszłam pod jego ramieniem i podeszłam do mojej torby. 
     Schyliłam się i wyciągnęłam z niej małą czarną z wycięciem w talii. Spojrzałam przez ramię na Jorge'a. Wyglądał na oszołomionego. Prychnęłam. Seksowna bielizna i już traci głowę.
     Założyłam na siebie sukienkę i stanęłam na przeciw lustra. Sukienka mocno przylegała do mojego ciała. 

     - Martina. Spójrz na mnie - zamruczał, stając za mną. 
     Mimo woli, odwrócił mnie przodem, po czym ujął moją brodę i odchylił głowę do tyłu, przeszywając mnie spojrzeniem. 
     - Zostaw mnie - szepnęłam. - Proszę.
     Wyrwałam się z jego uścisku i wycofałam się na korytarz, ponieważ byłam zbyt słaba, by móc mu się dłużej opierać.
    Nuta cierpienia w jego naturalnie zachrypniętym głosie sprawiała, że krajało mi się serce od samego słuchania go. Nie mogłam dłużej zostać w tym pokoju.
    Zeszłam na dół po schodach i poszłam w stronę kuchni. Śniadanie czekało naszykowane na barze. Wyglądało apetycznie. Usiadłam na stołku barowym, lekko się krzywiąc.
     - Coś cię boli? - usłyszałam rozdrażniony głos.
     Podskoczyłam zaskoczona, uświadamiając sobie, że nie jestem sama w pomieszczeniu. Przy blacie stała szatynka uśmiechając się do mnie kpiąco.
     - Myślisz, że nie widziałam tej czerwonej plamy na dywanie? - zarumieniłam się.
     Zastanawiałam się czy ktoś jeszcze widział dowód utraty mojego dziewictwa. Miałam nadzieję, że Jorge zdążył ją do tego czasu zmyć.
     - Naprawdę sądzisz, że on będzie teraz twój? To jesteś w błędzie. Każda z nas przeszła przez coś podobnego.
     Widelec z kawałkiem omletu zatrzymał się kilka centymetrów od moich ust. Odłożyłam go z powrotem na talerz.
      - Każda z nas?
      - Przecież wiesz, że nie jesteś jedyną kobietą z którą spał. Ale to ja znam go najlepiej, że już nie wspomnę o byciu ulubienicą jego matki.
      - A ja Ruggero i Christiana - odparłam słodko.
      Jej drwiący uśmiech zbladł. Odrzuciła włosy do tyłu i wyszła z pomieszczenia. W progu minęła się z bratem Jorge'a. 
      - A tej co się stało? Dzień dobry Tini.
      - Dzień dobry - uśmiechnęłam się do niego szeroko. 
      Był jedną z dwóch osób, których obecność mi nie przeszkadzała.
      - Pachnie fantastycznie - powiedział, zaglądając do talerzy. 
      - A smakuje jeszcze lepiej. Strasznie dużo tego. 
      - Rzeczywiście - zaśmiał się. - Smacznego.
      Podziękowałam i podniosłam widelec do ust. Jadłam powoli. Pomimo tych wszystkich wydarzeń, nie straciłam apetytu. Wręcz przeciwnie. Byłam potwornie głodna.

     Jorge pojawił się, gdy kończyłam jeść. W jednej ręce trzymał swoją torbę, a w drugiej moją. Przez jedną z nich był przewieszony płaszcz. Spojrzałam na niego z wymalowanym pytaniem na twarzy.
      - Co to ma znaczyć?
      - Wyjeżdżamy - odparł wyraźnie zdenerwowany.
      - Ale...
      - Żadne ale. Już cię spakowałem.
      Postawił jedną z walizek na ziemi, ściągnął z niego płaszcz i podał mi go, przysuwając się bliżej. Wzięłam ubranie do ręki, po czym odsunęłam się, by ponownie zwiększyć dystans między nami. Spojrzał na mnie ze smutkiem.
      - Pożegnaj się z Rugge.
      Odwróciłam się do jego brata, a on uścisnął mnie z całej siły.
      - Szkoda, że wracacie. Zdążyłem cię już polubić.
      Pocałowałam go w policzek. Żałowałam, że nie miałam więcej czasu, by móc go lepiej poznać. Kątem oka spojrzałam na Jorge'a. Wyglądał na wściekłego.
      - Do zobaczenia.
      Mój szef nie pozwolił mi pożegnać się z resztą. Dziwił mnie jego pośpiech. Gdy dotarliśmy do samochodu, wrzucił nasze walizki do bagażnika. Sama wsiadłam do środka i zapięłam pas. Po chwili siedział na miejscu kierowcy i zapiął swój, po czym włożył kluczyki do stacyjki. Po niespełna kilku minutach wyjechał na główną drogę.
     

***

      Stanęliśmy pod centrum handlowym. Spojrzałam na niego zaskoczona. 

       - Co my tutaj robimy?

       - Muszę coś kupić - powiedział, uśmiechając się tajemniczo.

       - Tylko się pospiesz - rzuciłam chłodno, sadowiąc się wygodniej na siedzeniu. 

       Wysiadł z samochodu, lecz zamiast podążyć w stronę wejścia do galerii, otworzył drzwi z mojej strony.

       - Podobają mi się te pasy - szepnął, błądząc badawczym wzrokiem po moim ciele.

       - Słucham? - pisnęłam.

      Wyciągnął rękę i pogładził mnie po policzku, przesuwając smukłe palce do brody, którą ujął kciukiem i palcem wskazującym. Pochylił się, by złożyć na moich ustach szybki, niewinny pocałunek. Tymczasem ja odwróciłam głowę w drugą stronę, uciekając przed dotykiem jego pełnych warg. Chociaż chciałam to zrobić, wiedziałam, że nie mogę tak łatwo mu ulec. 

_____

Nareszcie skończyłam :D

Jeszcze raz dziękuję dziewczynom za pomoc ♥

Nie wiem jak wam, ale mi się rozdział w miarę podoba ;D

Za niedługo powinniście się dowiedzieć co łączy Kenedy i Jorge'a.

Ale na razie potrzymam was w niepewności ;D

Czekam na wasze opinie ♥