Capitulo 32 (+18)

Rozdział dedykowany wam wszystkim :**

Jak widać po tytule, wiadomo co się wydarzy. 

Tylko pomiędzy kim xD

      Po odłożeniu słuchawki jeszcze przez długi czas wpatrywałam się w ekran telefonu, zastanawiając się dlaczego moja najlepsza przyjaciółka, Lodovica, nie odbiera. 

      Tak bardzo miałam ochotę z nią porozmawiać. Kiedyś byłyśmy ze sobą bardziej związane, zawsze trzymałyśmy się razem. A teraz? Odkąd zaczęłam pracować w firmie Blanco, wszystko to co nas łączyło zaczęło znikać. Postanowiłam, że jak tylko te całe odwiedziny u rodziców Jorge'a się skończą, spotkam się z nią. Mam dla niej prezent, więc to będzie idealna okazja by go jej podarować. 

      Diego'a też mogłabym zaprosić. Od dawna myślałam o poznaniu ich ze sobą. Pod pewnymi względami byli do siebie podobni. Co z tego, że moja przyjaciółka była obecnie zafascynowana jej nowym współlokatorem, Xabi'm. Znałam ją wystarczająco długo, by wiedzieć, że on nie jest w jej typie. Prędzej czy później się o tym przekona. 

     Po mojej głowie zaczęło krążyć jedno słowo - p r e z e n t. 

     Podeszłam do mojej torby i zaczęłam przeszukiwać jej zawartość. Gdzie ja to włożyłam? W końcu opuszkami palców wyczułam małe pudełeczko. Chwyciłam je i wyciągnęłam na powierzchnię. Powoli je otwarłam.

    Czy to odpowiedni moment? - pomyślałam. - Lepszego nie znajdę. Usiadłam z powrotem na łóżku i zaczęłam wyczekiwać mojego szefa. 

    O jaką pomoc mogło chodzić szatynce? A może wcale nie potrzebowała pomocy? Co on tak długo u niej robi? A może... Nie. Szybko otrząsnęłam się z tych myśli. Nie mógłby, prawda?

     Przejechałam dłonią po wieku pudełeczka. A co jeśli mu się nie spodoba? Znowu zaczynam panikować. Wzięłam kilka oddechów, próbując się uspokoić. Martina, wszystko będzie dobrze. 

     W końcu do pokoju wpadł Jorge. Zamknął za sobą drzwi.

      - Chciałem cię poinformować, że zostajemy sami. Reszta domowników wychodzi na spacer - odparł, uśmiechając się przy tym lubieżnie.    

      Poczułam przyjemny ucisk w dole brzucha. Był tak nieziemsko przystojny. 

       - Jorge - zaczęłam.

       - Tak?

       - Mam coś dla ciebie - powiedziałam, podając mu szmaragdowe pudełeczko, w środku którego znajdowały się spinki, które wcześniej zdążyłam kupić.

       Bacznie obserwowałam jego reakcję. Przez chwilę byłam pewna, że się uśmiechnie. Pomyliłam się.

       - Po co ty mi to dajesz? - zapytał z wyczuwalną nutką złości.

       - Jak to po co? - zapytałam zdziwiona jego pytaniem. - Przecież są święta, w które między innymi obdarowuje się ludzi prezentami.

       - Czy to jest konieczne? Ja dla ciebie nic nie mam. Ty też nie powinnaś mieć. Jestem twoim szefem, a szefom nie powinno się dawać takich prezentów. Wolałbym już dostać ohydny krawat z jakimś motywem świątecznym. Ale żeby spinki do mankietów?! Takie rzeczy możesz dać swojemu mężczyźnie, ale nie szefowi.

       Poczułam jak łzy zaczęły napływać mi do oczu. Naprawdę sądził, że ten prezent jest nieodpowiedni? Jeszcze przed chwilą uśmiechał się do mnie w dwuznaczny sposób, a teraz stwierdza, że prezenty w naszych stosunkach są nieodpowiednie.

       - Nienawidzę cię - wycedziłam, po czym wyszłam z pokoju.

     Trzasnęłam drzwiami i ruszyłam przed siebie, gnana uzasadnionym gniewem. Tak długo szukałam dla niego idealnego prezentu i co dostałam w nagrodę? Naganę.

     Ruszyłam energicznym krokiem schodkami na dół. Weszłam do salonu. Usiadłam na kanapie na przeciwko kominka, w którym palił się ogień. Objęłam kolana ramionami i powstrzymałam chęć wybuchnięcia płaczem. Odetchnęłam głęboko i spróbowałam wziąć się w garść. On nie jest wart niczyich łez, szczególnie moich. 

      Przynajmniej nie ma nikogo w domu. Mogę tu posiedzieć, bez ukradkowych spojrzeń, zbędnych pytań, które na pewno by się pojawiły. 

       - Martina.

      Podskoczyłam i obróciłam się w stronę drzwi, ku ogromnemu zaskoczeniu spotykając wzrok Jorge'a. Jak zwykle jego widok wywoływał falę sprzecznych emocji. Seksowny i pewny siebie stał w progu pomieszczenia. 

      - Wiem, że spieprzyłem sprawę. Pozwól mi to wytłumaczyć.

      - Nie musisz. Wszystko rozumiem.

      - Nic nie rozumiesz - wycedził przez zaciśnięte zęby.

      - Już dość zdążyłeś mi wyjaśnić - powiedziałam, unikając jego wzroku.

      - Proszę, nie utrudniaj mi tego - w jego głosie, pobrzmiewał nieustępliwy ton. - Ten jeden raz mnie wysłuchaj.

      Zamknęłam oczy. Czy naprawdę chcę słuchać tego co ma mi do powiedzenia? Ale co on może mi wyjaśniać? Jasno określił swoje zdanie. Tylko skoro nasze stosunki są tylko na poziomie szef - podwładna, dlaczego mnie tyle razy całował?

       - Dobra - westchnęłam z rezygnacją.

       - Dziękuję. 

    W tym momencie do pokoju weszła szatynka, czyli jednak nie wszyscy wyszli. Przekręciłam oczami.

      - Widocznie w tym momencie nie mamy czasu na wyjaśnienia - odparłam, wstając z sofy.

      Chciałam się prześlizgnąć obok nich w drzwiach, gdy ręce mojego szefa zacisnęły się na moim nadgarstku.

      - Kenedy, zostaw nas samych.

      - Ale...

      - Wyjdź. - warknął.

     Gdy nadąsana opuściła przestronny salon, Jorge położył dłoń na moich plecach i poprowadził w stronę obszernej kanapy. Gestem kazał mi usiąść. Tymczasem on kucnął naprzeciw mnie. 

Poruszyłam się niespokojnie, gdy przesunął palcami wzdłuż mojego policzka. 

      - Za każdym razem, gdy zamykam oczy, widzę ciebie. Dopóki cię nie spotkałem, nie było takiej kobiety, na którą bym tak silnie reagował. Przepraszam, że na ciebie naskoczyłem. Ten prezent... - zamilkł na moment, szukając odpowiedniego słowa - zaskoczył mnie. Byłem zdezorientowany. Wcześniej żadna się tak nie wysilała. Dla nich liczył się tylko seks. Zdenerwował mnie fakt, że tak to mną poruszyło. Po części chodziło również o to, że ty o mnie pomyślałaś, a ja... nic dla ciebie nie mam - ostatnie słowa prawie wyszeptał.

      - Czy ty próbujesz mi teraz wmówić, że żałujesz swojego wybuchu?

      - Cholera, Tini. Ja mówię szczerze. Twój prezent bardzo mi się spodobał.

      - Naprawdę? 

      - Tak. Ja niestety nic nie mogę ci podarować.

      Mylił się. Już dał mi wspaniały prezent. Chyba po raz pierwszy przeprosił mnie i wyjaśnił swój wybuch. Czułam, że to ważny przełom w naszej znajomości.

      Położyłam dłonie na jego policzkach i przyciągnęłam go do swoich ust. Jego usta były pożądliwe i powolne. Krew zaczęła szybciej krążyć w moich żyłach. Zanurzył dłonie w moich włosach.

      - Zdajesz sobie sprawę z tego, jak bardzo cię pragnę? - wyszeptał, wprost w moje usta, ciągnąc mnie do pozycji stojącej. 

      Moje ciało zaczęło delikatnie drżeć. Zaczęłam oddychać płytko i nierówno. Mięśnie w najgłębszej części mnie skurczyły się w cudowny sposób. Ból był taki słodki i ostry, że chciałam zamknąć oczy, ale byłam zbyt zahipnotyzowana jego spojrzeniem. 

     Niepewnie sięgnęłam do guzików jego koszuli i zaczęłam ją rozpinać. Zatrzymał moje ręce pewnym ruchem.

     - Na pewno? Nie chcę cię do niczego zmuszać.

     - Nigdy nikogo tak bardzo nie pragnęłam jak w tej chwili.

     - Och, Tini. 

     Pochylił się i zaczął ponownie mnie całować. Tym razem pocałunek był dziki i pełen pasji. Jęknęłam, co od razu wykorzystał i wtargnął językiem do moich ust. Mój nieśmiało dotknął jego. Nasze języki przez chwilę walczyły o dominację. 

     Po chwili ujął delikatnie spód mojej sukienki i zaczął ją ciągnąć ku górze. Zdjął ją i opuścił na podłogę. W kilka sekund pozbył się również mojego czarnego, koronkowego stanika. Odsunął się i przez chwilę przyglądał mi się uważnie. Jego oczy pociemniały.

     - Jesteś taka piękna - westchnął. - Pragnę całować każdy milimetr twojej nieskazitelnej skóry. 

     Zarumieniłam się. Nie mogłam oderwać od niego wzroku. Podniósł dłoń i delikatnie przesunął palcem po moich policzku. Nie mogąc dłużej wytrzymać, ponownie wpiłam się w jego usta. Ręce zanurzyłam w jego włosach, przyciągając go jeszcze bliżej siebie. Pociągnęłam za nie lekko, na co jęknął. 

     Pociągnął mnie w dół na puchaty dywan. Oparł swoje dłonie po obu stronach mojego ciała i rozpoczął powolną wędrówkę ustami od policzka w dół. 

     Moja skóra płonęła. Zataczał językiem kółka wokół mojej piersi. Czuć jego usta na skórze, to takie... podniecające. Jęczałam, czując słodkie doznania. Gdy jego usta zamknęły się na moim drugim sutki, prawie skręcało mnie z rozkoszy. 

     - Twoje ciało jest takie wrażliwe - rzucił mi spojrzenie spod niewiarygodnie długich rzęs, a jego oczy miały odcień rozpalonej, przydymionej szarości.

     Jego ręce błądziły po całym moich ciele. Nagle zniknęły. Zdezorientowana podniosłam na niego wzrok. Widziałam jak rozpinał guziki swoich dżinsów. Powoli je zsunął, cały czas wpatrując się w moje oczy. Był taki zmysłowy... Gdy pozbył się spodni, dokończył odpinanie guzików swojej koszuli. Po chwili stał przede mną w samych bokserkach. Był idealny. 

      Pochylił się nade mną i szybko rozsunął mi nogi. Zaczął całować wewnętrzną stronę mojego uda. Składał pocałunku na całej jego długości, aż dotarł do brzegu koronkowych majtek. Chwycił za cienki materiał i pociągnął go w dół. Leżałam pod nim całkowicie naga. Przesunął nosem niebezpiecznie blisko mojej kobiecości.

      - Jesteś taka wilgotna - wsunął we mnie palec, a ja wydałam okrzyk, gdy zrobił to ponownie, raz za razem. Wchodził we mnie coraz mocniej i mocniej. Moje ciało wyginało się z rozkoszy. Nagle usiadł wyprostowany, ściągnął swoje majtki, a ja ujrzałam imponującą wielkość jego erekcji. Potem wszedł między moje uda, rozsuwając je jeszcze szerzej. 

     - Naprawdę chcesz to zrobić? - zapytał miękko.

     - O nic więcej nie proszę.

     Od razu wszedł we mnie z impetem. Poczułam w głębi ciała dziwne ukłucie, kiedy przebił się przez moje dziewictwo. Wydałam z siebie cichy okrzyk, na co znieruchomiał. Spojrzał na mnie z niepokojem. Miał rozchylone wargi i ciężko oddychał.

     - Wszystko w porządku? - kiwnęłam głową z szeroko otwartymi oczami.

     Jeszcze chwilę pozostał w bezruchu, a potem zaczął się we nie poruszać. Gdy przyzwyczaiłam się do dziwnego uczucia, moje biodra nieśmiało wyszły mu na spotkanie. 

     Przyspieszył. Po raz kolejny nie mogę powstrzymać jęku, wydobywającego się z moje krtani. Wbijał się we mnie mocno, nabierając tępa.

     Nagle chwycił moją głowę i mocno pocałował, a je zęby przygryzły dolną wargę. Czułam, że coś we mnie narastało. Powoli zaczynałam sztywnieć. Moje ciało drżało. Nie sądziłam, że to się okaże takie wspaniałe. 

      - Dojdź dla mnie, Martina - wyszeptał niemal bez tchu, a ja słysząc jego słowa, rozpadam się.     

     Eksploduję w orgazmie i rozsypuję na milion kawałków. Po chwil Jorge dołącza do mnie. Dochodzi, wykrzykując moje imię, by po chwili znieruchomieć.

______________

Sheila, jest szczegółowo :D

Ale od razu mówię, że nie umiem pisać +18 -,-

Dziękuję 50TG za pomoc. 

Mam nadzieję, że wam się podoba :**

PS: w zakładce bohaterowie pojawiła się Kimberly ;D