12.03.2015

Capitulo 38

     https://33.media.tumblr.com/eccc5386fb4ba07eb3349fdd788a757e/tumblr_nccco5shvW1tszp3no1_250.gif

     Jasne światło wypełniające pokój, sprowadziło mnie z głębokiego snu do rzeczywistości. Przeciągnęłam się i powoli otwarłam oczy, rozglądając się po pomieszczeniu. Obok mnie leżał Jorge, który był jeszcze pogrążony w głębokim śnie. Cóż to był za wspaniały widok... 
     Jego piękna twarz wyglądała młodziej. Był całkowicie zrelaksowany. Kołdra znajdowała się na wysokości jego bioder, ukazując jego zapierającą dech w piersiach klatkę piersiową w całej okazałości. Jego kształtne usta były lekko rozchylone, a lśniące włosy znajdowały się w cudownym nieładzie. Kusiło mnie, aby wyciągnąć rękę i go dotknąć. Jednak zdusiłam tę chęć w sobie, bojąc się, że mogę go obudzić.
     Uczucie miłości, jaką go darzyłam, wypełniało mnie całą. Kochałam go bezgranicznie. Przy nim byłam szczęśliwa. 
     Mogłabym tak patrzeć na niego cały dzień, ale niestety mój pusty żołądek, domagający się jedzenia, mi na to nie pozwalał.
     Najciszej jak mogłam wygramoliłam się spod pościeli i wyszłam z pokoju, zamykając za sobą drzwi. Z uśmiechem na ustach weszłam do kuchni. Ciche pstryknięcie włącznika i przyćmione światło oświetliło pomieszczenie. 
     Postanowiłam zrobić omlety. Zaparzyłam sobie kawę i wyciągnęłam na blat wszystkie potrzebne produkty. Nieostrożnie położone przeze mnie jajko potoczyło się po blacie i zatrzymało niebezpiecznie na jego brzegu. Nie chcąc mieć brudnej podłogi, sięgnęłam po nie i położyłam w miejscu z którego nie powinno się sturlać.
      Podmuchałam wierzch mojej kawy, potem wzięłam szybki łyk. Odkładając filiżankę na stół, sięgnęłam po robota kuchennego. Omlet robił się sam. Pomimo hałasu Jorge się nie obudził. Starałam się nie patrzeć uporczywie na drzwi, ale to było silniejsze ode mnie i co chwilę - podczas smażenia - spoglądałam w tamtą stronę. 
       Po kilku minutach omlety leżały na talerzach ozdobione bitą śmietaną i owocami w towarzystwie kubków z gorącą kawą. On jednak dalej się nie pojawiał. 
      Nie chcąc dłużej męczyć swojego żołądka, zjadłam swoją porcję. Gdy już opróżniłam talerz, włożyłam go do zmywarki i skierowałam się w stronę łazienki. 
      Będąc w jej wnętrzu, rozebrałam się i weszłam pod prysznic. Woda była ciepła. Przyjemnie otulała moje ciało, ogrzewając każdą jego komórkę. Sięgnęłam po żel pod prysznic, marząc by Jorge wreszcie wstał i zechciał do mnie dołączyć. To jednak się nie wydarzyło.
      Zrezygnowana wyszłam z kabiny i sięgnęłam po miękki, fioletowy ręcznik, leżący na półce. Wytarłam się nim, po czym rozejrzałam się dookoła w poszukiwaniu szlafroka. Wisiał na drzwiach. Podeszłam do nich, ściągnęłam go i nałożyłam na siebie, obwiązując się w pasie. Był wykonany z szarej bawełny i sięgał mi do kolan. 
      Przeglądnęłam się w lustrze. Wyglądałam koszmarnie - fryzura "po seksie" całkowicie do mnie nie pasowała. Sięgnęłam po szczotkę i rozczesałam swoje niesforne włosy. Kiedy były już w miarę normalnym stanie, opuściłam pomieszczenie. Wróciłam do kuchni, myśląc, że znajdę tam Jorge. 
      Jego tam jednak nie było. Na stole leżał tylko pusty talerz i biała karteczka. Podniosłam ją. Moim oczom ukazało się zgrabne pismo mojego chłopaka. 

     Dziękuję za śniadanie. Było pyszne. Niestety nie mogłem dłużej zostać. Przepraszam. Spotkamy się w biurze.
                                                                                 J.
                   
     Głośno westchnęłam. Miałam tylko nadzieję, że powodem jego wyjścia było coś pilnego. Odłożyłam kartkę na stół i poszłam do pokoju. Wyciągnęłam z szafy szary top, białą spódniczkę wykonaną z delikatnego materiału oraz jasną kurtkę w ciemne plamki*. 
      Zsunęłam z ramion szlafrok i założyłam na siebie wybrany zestaw. Do niego dobrałam brązowe buty, jaśniejszy o kilka tonów pasek i torebkę w podobnym odcieniu brązu. Gotowa wyszłam z mieszkania. 
      Gdy dotarłam do firmy, od razu w holu zostałam chłodno powitana przez wysoką blondynkę siedząca za kontuarem. Chyba jest nowa, ponieważ wcześniej jej tu nie widziałam. Nie zwracając na nią uwagi, weszłam do windy.
       Po kilku chwilach dotarłam na właściwe piętro. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy, to puste biuro Jorge'a. Spojrzałam na zegarek. Było kilka minut po ósmej. Gdzie on może być? Ostatnio dziwnie się zachowuje.
       Położyłam torebkę na swoim stanowisku i ruszyłam w stronę jego szklanej siedziby. Było to ogromne pomieszczenie, z dwoma odrębnymi miejscami do siedzenia. Całe biuro było urządzone w chłodnej palecie czerni, bieli i szarości. Jedna masywna ściana naprzeciwko ogromnego biurka pokryta była płaskimi ekranami, które obecnie były wyłączone.
      Na przeciwko drzwi znajdowało się ogromne okno, do którego od razu. Widok był oszałamiający. Niesamowicie było patrzeć na Buenos Aires z tej perspektywy. Jego budynki, ulice, światła, neony. Jakby tego było mało, zaledwie dwie przecznice dalej znajdował się pięknie zielony park.
     Alejki z bujną roślinnością, placyki z fantastycznymi fontannami przyciągały swoją innością. Dla kogoś kto cały czas porusza się po wielkim mieście, gdzie przeważającym kolorem jest szary, jest to miłe oderwanie się od rzeczywistości.
     Podeszłam do ogromnego biurka i usiadłam na chwilę w skórzanym fotelu. Zaczęłam się w nim okręcać. Przez przypadek wcisnęłam jakiś guzik na klawiaturze jego komputera, który natychmiast zaczął pytać o hasło.
     W tym samym momencie usłyszałam dźwięk, zatrzymującej się windy. Spojrzałam w tamtym kierunku. Z szybu wyszedł Jorge. Rozmawiał przez telefon, ale jak tylko mnie zobaczył to się rozłączył.
     Wyglądało to tak, jakby nie chciał, abym wiedziała o czym rozmawiał. To nie mogła być praca, bo przede mną by tego nie ukrywał. Coraz bardziej utwierdzałam się w przekonaniu, że coś jest nie tak.
      - Dzień dobry, Martino - moje imię w jego ustach brzmiało jak najpiękniejsze na świecie. Na moje policzki mimowolnie wstąpił rumieniec.
      - Dzień dobry - odpowiedziałam.
      Delikatnie chwycił moje biodra w ręce i przyciągnął blisko siebie. Szybko otrząsnęłam się z czarnych myśli, chowając je do symbolicznej szufladki w mojej głowie i całkowicie skupiłam się na jego dotyku.
       Przysunął swoje usta do moich, zatapiając zęby w mojej dolnej wardze, jednocześnie pieszcząc ją językiem. Jęknęłam, chcąc więcej. Po tej krótkiej chwili moje usta były spuchnięte i wrażliwe, łaknące nowych doznań.
        Gdy wdarł się językiem do wnętrza moich ust, przez moje ciało przeszedł potężny dreszcz. Staliśmy tak przez moment, kosztując siebie nawzajem. Roztapiałam się w jego ramionach. Gdy się od niego odsunęłam, zaczęłam się przyglądać jego nieskazitelnie pięknej twarzy.
       Cudowne niebieskie oczy były błyszczące, wyrażały radość i ciepło. W rysach jego twarzy dostrzegłam nowy rodzaj delikatności, co czyniło go jeszcze bardziej przystojnym, jeśli to w ogóle mogło być możliwe. I sposób, w jaki się poruszał. W typowej dla niego zmysłowości kryło się rozleniwienie.
       - Przepraszam, że musiałem rano wyjść - odparł, całując moją skroń. 
       Schodził coraz niżej, aż ponownie dotarł do moich ust. Przesuwając ramiona pod jego marynarką, przytuliłam go, nasiąkając ciepłem jego szczupłego, twardego ciała. Jego usta drażniły moje. Pocałunki stawały się coraz żarliwsze, nasze oddechy przyspieszyły. Ramię, którym opasał moje plecy, zacisnęło się przyciągając mnie bliżej. 
       Oddawałam mu się cała. Czułam, jak jego dotyk rozpala moje zmysły. Zaczęłam rozpinać jego koszulę, kiedy przerwał nam dzwonek jego telefonu. 
       Odsunął mnie od siebie i wyjął telefon z kieszeni, spoglądając na wyświetlacz. Rzucił okiem na moją twarz, westchnął i wyszedł ze swojego biura, po czym wszedł do łazienki. Teraz byłam pewna, że coś przede mną ukrywa.
        Zła wróciłam do swojego stanowiska, rozmyślając o jego tajemniczym zachowaniu. Kimberly a może Mercedes są tego powodem? Nie chcąc dopuszczać do siebie złych myśli, zajęłam się pracą. Nawet nie zauważyłam, że z windy wysiadł jakiś mężczyzna.    
       - Hej Tini - przestraszona podskoczyłam na krześle i spojrzałam na przybysza.
      Z początku nie mogłam go rozpoznać. Jego twarz ozdobiona była szerokim uśmiechem, odsłaniającym białe zęby. Na nosie miał ciemne okulary przeciwsłoneczne. Ciemne włosy opadały mu na czoło. Całą jego szczupłą sylwetkę opinał szary, idealnie dopasowany garnitur.
      - Tak pomyślałem, że moglibyśmy się wybrać na lunch.
      - Clement, jak mnie tu znalazłeś? - zapytałam zdezorientowana.
_________
*stylizacja przesłana przez Katarinę :**

24 komentarze:

  1. Odpowiedzi
    1. Hej hej, wittam we wtorek^^
      Jutro środa =fizyka... Help me..
      Okej! Nie waszne XDDDS

      Okejjjoo, moszna swietowac hihi.
      Jestem number one!!!!!!! Nareszcie💕❤💋✌✌ udało mi się wreszcie haha:D ^^
      Okej.. Caly czas po glowie chodzi mi: "kolanami na ryj" XDDD
      zajme sie moze oceną tego rozdzialu xddd

      A więc... Rozdział jest Genialny^^
      Ambitnie śliczna, ambitnie:pp
      Ar:* kocham taką Jortini! <33333
      Najlepsza, mam nadzieje, ze ich nie poklocisz szybko:((( oni sie kochajo soł macz;33! Wiec nje wolno im psuc "sielanki" hehszky°°°°
      Czo ten Clement?!?!!; wypinkalaj!!!
      JORTINI FOREVER❤
      fajnje wlasnje ze jest taka osobka jak ty i pisze takie cudne opowiadanie o milosci Tini i Jorge<33 - najlepsi...
      Bosko oddajesz uczucia Tini dk Jorge, rly! Niektorzy tak nie potrafia. Trza miec talent; ty go masz, nigdy w to nie wątp.

      Dzis krotko. Bo z tel. Wybacz za bledy::/
      Czekam na next:*:*:*:*
      Kocham Cie<3

      Usuń
  2. Odpowiedzi
    1. Przydałoby się, żebym wróciła i ja, prawda?
      Jak zwykle, jestem taka popieprzona że nie potrafię wrócić w dzień dodania/na następny dzień. Wiem, jestem zjebana ale nic na to nie poradzę.
      I nie jestem pierwsza, se :( Ale drugie to też naprawdę bardzo dobre miejsce. ;)

      Rozdział, jak zwykle perełeczka. ♥
      Tak bardzo uwielbiam twojego bloga. I tą historię! Ale bloga też. Uwielbiam tu wchodzić. Zawsze taka świetna atmosfera. Jeden z najlepszych blogów ever. ♥

      Martina obudziła się przy Jorge. Jeny, jakie to cudowne ♥
      Chłopak tak zmęczony ich kochaniem się. ;) Tyle spania. ^^ Ale podobno faceci lubią spać. Więc czemu tu się dziwić?

      I zostawił ją samą. Tak jakby. Ale śniadanie zjadł +był zadowolony, więc nie ma się co smucić. ^^ Normalnie jak stare, dobre małżeństwo. ;) Seks, do spania, śniadanie i praca ;p
      Uwielbiam ich ♥

      A teraz pytanie, co on ukrywa? Normalnie spokoju mi to nie daje. Może szykuję dla niej jakąś niespodziankę? Możliwe, ale raczej wątpię w jego dobre intencje. :( Mam tylko nadzieję, że nie ma kochanki. Ani nie kontaktuje się z jakąkolwiek kobietą. Nie tylko Tinka byłaby przerażona..

      I Jortini ♥ No normalnie kocham ich. Ale czemu tu się dziwić? Są uroczy. ♥
      Najlepsza para ever. ^^
      I uwielbiam ich pocałunki. ;) Już miało do czegoś dojść, ale co? No oczywiście. Coś musiało się spierdzielić. Mianowicie - jego cholerny telefon. Czasem mam ochotę cofnąć się w czasie i zabić osoby, które wpadły na pomysł, by stworzyć to dziadostwo. Ale nic na to niestety nie poradzimy..
      I cały nastrój poszedł się walić. ;) Ale co zrobisz? Nic nie zrobisz.
      Mam nadzieję, że będą mieć jeszcze dużo czasu na nadrobienie tego, co stracili, przez jego cholerny telefon..

      I jeszcze ten pieprzony Cement wrócił! No typowa Lazania jako Cement...
      Masakra. Ale teraz, Martina jest już zajęta, więc ten proszek niech nie robi sobie zbędnych nadziei ;p Już mu Pan Blanco pokaże, gdzie jego miejsce. Nie mogę się doczekać. ;)

      Reasumując; rozdział jest przecudowny. Masz przeogromny talent ♥
      Z niecierpliwością czekam na kontynuację tej prześwietnej historii!

      Bardzo Cię kocham, wiesz?

      Sheila ;*

      Usuń
  3. No w końcu rozdział, ale było warto tyle czekać. Jest ekstra :)
    Co ten Jorge kombinuje może szykuje jakąś niespodziankę dla Tini ? ;)
    A musial sie napatoczyć ten Clement - srement NIE LUBIE GO (TO ZA MAŁO POWIEDZIANE)
    sZYBKO dodaj next :)
    Ps. Jorge na bank bedzie zazdrosny Hihihi ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. Odpowiedzi
    1. Jestem! Maj gasz, przepraszam, że tak późno! Jeju, chcę już wakacje!
      To Ty mi zajęłaś? Jak tak to bardzo dziękuję, bardzo bardzo! <3
      Byłabym na szarym końcu jeja!
      Rozdział cudny! Tylko znowu tajemniczy, Jorge ukrywa coś przed Tini, tylko co? Poproszę o przybliżenie tego wątku w następnym rozdziale hehehe
      Clement, ten czo xd
      Ej, właściwie to z jednej strony się cieszę, że jakiś facet pojawił się w końcu koło Violetty bo koło Jorge cały czas jak nie Mercedes to inna no to sprawiedliwość musi być. Do tego może Jorge jakoś coś, będzie zazdrosny? Taaaaaak! Uwielbiam czytać coś gdzie chłopak jest zazdrosny o swoją dziewczynę tak tak tak! Tylko niech ten Clement nie namiesza za bardzo to nie będę nic do niego miała xd
      Okej, czekam z niecierpliwością na trzydzieści dziewięć! Ojeeeej, niedługo okrągła czterdziestka!
      Ale szybko zleciało jaaaaa <3
      Musimy popisać na gg bo dawno nie gadałyśmy ehh,
      No nic - do następnego :*
      Kocham,
      Rosalie ♥

      Usuń
  5. Niedawno odkryłam tego bloga!!
    Piszesz świetnie i wiem ,że ten blog jest jednym z moich ulubionych
    Tini i Jorge w pracy się całują nieładnie .
    Jorge na pewno będzie zazdrosny o Clementa .
    Rozdział Wspaniały!!!

    OdpowiedzUsuń
  6. Nie wiem, co ukrywasz Jorge, ale mam nadzieję, że mi się spodoba :D
    Cemencie, czy mógłbyś się nie wtrącać?
    Mam taką nadzieję.
    Rozdział fantastyczny!
    Pozdrawiam,
    /Nikaś\

    OdpowiedzUsuń
  7. Skonczylam czytac!! Swietne opowiadanie czytalo mi sie tak dobrze ze az.. Az nie wiem jak to powiedziec :)) czekam na nastepny :*
    -Paulinka

    OdpowiedzUsuń
  8. Dzień dobry :D
    Przybywam oto i ja trochę spóźniona, ale to nic :) Ważne, że w końcu mam czas i mogłam przeczytać ten wspaniały jak zawsze rozdział ;) Bardzo mi się podobał jak zawsze haha xD
    Martina podziwia Jorge w całej okazałości jak śpi. Widok musi być wspaniały :P
    Poszła i zrobiłam im śniadanko, ale niestety nie zjedli go razem :(
    Jorge sobie uciekł jak ona była pod prysznicem. Bardzo ładnie się ubrała :D
    On coś przed nią ukrywa, tylko co? To coś będzie mnie teraz zastanawiało i nie da spokoju dopóki tego nie wyjaśnisz ;) Mam nadzieję, że się nie okaże, że Jorge udaje.
    Czekam na kolejny rozdział ;*
    Kocham Cię <333

    OdpowiedzUsuń
  9. Witaj ;*
    Jestem z małym opóźnieniem i jeszcze komentarzem się nie popisze. Wybacz ;*
    Geniusz! *.* Idealny, jak zawsze ;*
    Jestem ciekawa co takiego Jorge ukrywa przed Martiną...
    Och, no! Clement? Nie spodziewałam się go, jestem tak samo zaskoczona jak Martina o.O Namiesza? Może Jorge będzie zazdrosny? ;)
    Weny! ♥
    Czekam na kolejny rozdział ;***

    Pozdrawiam,
    Rachel ;*

    OdpowiedzUsuń
  10. BOŻE CO TY POTAWISZ ROBIĆ Z CZŁOWIEKIEM. CZYTA TO I CZUJE TAKĄ EKSCYTACJE TAKIE COŚ CZEGO NIE DA SIĘ OPISAĆ!!! OGROMNY TALENT!! Blagam dalszy roździał!!!!!!!! <3333333333333

    OdpowiedzUsuń
  11. Rozdział po prostu boski ;*
    Ciekawie się zapowiada sytuacja z Clement'em...
    OCH.. ale Jorge będzie zazdrosny ;p
    Czekam na NEXT ;) ( aż nie mogę się doczekać ;p )
    xD

    OdpowiedzUsuń
  12. Jezu, co Jorge ukrywa przed Martiną? Ciekawa jestem czy ma dla niej jakąś niespodziankę ;D
    I co robi Clement? Tak jak Tini i moje poprzedniczki jestem zaskoczona jego obecnością w biurze :o
    Świetny rozdział i czekam na kolejny <3

    OdpowiedzUsuń
  13. O Bosz...
    Po pierwsze ciekawe jaki sekret skrywa Jorge ;)
    Po drugie po co pojawił się Clement...
    Po trzecie świetny rozdział
    Po czwarte next zapowiada się bardzo emocjonująco ;)
    To chyba wszystko ;*
    <3 xA

    OdpowiedzUsuń
  14. Świetny rozdział :D
    Nie trzymaj nas tak długo w napięciu, no, uchyl rąbka tajemnicy w następnym rozdziale, co skrywa Jorge. :D
    Albo od razu napisz, o co chodzi i już. :D
    Chociaż, znając Ciebie, to dość możliwe jest to, że dowiemy się tego dopiero za kilka rozdziałów
    I to powoduje, że uwielbiam to opowiadanie ♥♥
    No i Clement ją znalazł. :p Zapewne będzie wymagał czegoś więcej od Tini niż przyjaźń, a gdy Tini dowie się, co ukrywa Jorge (jeśli będzie to dość bolesna wiadomość), to Clement będzie jej pocieszeniem. Przejrzałam twój plan? ;P
    Wątpię. Jesteś bardziej ambitna. :D
    Czekam na kolejny rozdział :**
    Pozdrawiam <3

    OdpowiedzUsuń
  15. Genialny rozdział!
    Ja jak zwykle spóźniona!
    Weź podziel sie talentem!
    Nie bądź taka <3
    Czekam na next!
    Fallone

    story--violetta.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  16. Świetny rozdział
    Zostałaś nominowana u mnie w LBA
    http://sztory-of-leonetta.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń

Dziękuje za każdy komentarz, to dla mnie wiele znaczy ♥ ♥
Każdy z nich motywuje mnie do pisania kolejnych rozdziałów :**
Czytasz = komentujesz
Im więcej komentarzy tym szybciej rozdział <33