Capitulo 49

 

Rozdział dedykuję Lucyy ♥

     - Jeszcze raz przepraszam - powiedziała doktor Torres, wracając do gabinetu. - To była pilna sprawa. A tak poza tym, moja przyjaciółka pozdrawia panią - dodała, siadając za biurkiem. - Podobno bardzo dobrze się znacie z Blair. 

     I w tym momencie cała moja nadzieja zniknęła. A jednak. To była ta Blair. Kobieta posłała mi promienny uśmiech, który próbowałam odwzajemnić, ale bezskutecznie. 

     - Pani doktor - odezwałam się w końcu. - To co się dzieje w tym pomieszczeniu ma pozostać między nami. Nie życzę sobie, żeby ktoś wiedział w jakiej sprawie tutaj przyszłam.

     Kobieta spojrzała na mnie zaskoczona. Wyglądała na speszoną. Zamrugała kilkakrotnie powiekami, aż w końcu zdołała coś z siebie wydusić:

     - Rozumiem i przepraszam. To wyszło całkiem przypadkiem - wyglądała na bardzo poruszoną. - To się już więcej nie powtórzy. 

      Pokiwałam głową. Wierzyłam jej, ale teraz było już za późno. Nie miałam żadnych wątpliwości, że zdobyte informacje, Blair, wykorzysta przeciwko mnie. Ale nie chciałam o tym teraz myśleć. Skupiłam się na badaniach. 

     Wychodząc z gabinetu myślałam tylko o "gratuluję, badania potwierdziły pani ciążę". Nie mogłam uwierzyć, że to się dzieje. A jednak to prawda. Lekarka poinformowała mnie, że to około czwarty tydzień i wszystko jest jak najbardziej w porządku z dzieckiem. Dostałam jakieś witaminy i zostałam odesłana do domu.
     Wiatr powiewał moimi mocno już potarganymi włosami, dookoła mnie rozlegały się odgłosy jadących samochodów. Idąc, po oświetlonym chodniku, miałam sporo czasu do namysłu. Chociaż teraz marzyłam tylko o tym, żeby w końcu położyć się do łóżka.
     Nie cieszyła mnie perspektywa jutrzejszego przyjęcia. Nawet nie wiedziałam co na siebie włożę. W zamyśleniu mijałam kolejne bary, restauracje i sklepy. Przechodząc obok jednego z nich mimowolnie spojrzałam na wystawę. Na jednym z manekinów znajdowała się przepiękna czerwona sukienka. Była prosta, ale zarazem niezwykle efektowna. Nie zastanawiając się, weszłam do środka i poprosiłam ekspedientkę o odpowiedni rozmiar.
     Weszłam do przymierzalni, zrzucając z siebie własne ubrania. Ostrożnie włożyłam sukienkę, pozwalając by jej miękki materiał przylgnął do mojego ciała. Ogromny dekolt i wycięte plecy odsłaniały części moją kremową skórę tak, by lśniła złociście w każdym rodzaju oświetlenia. Suknia ciasno opinała moją sylwetkę, ale z jednej strony miała długie rozcięcie, by można było w niej swobodnie chodzić i tańczyć.
     Wyglądałam przepięknie. Zamknęłam oczy i wyobraziłam sobie jak będę wyglądać jutro wieczorem. Makijaż, który ma służyć wyłącznie podkreśleniu mojego typu urody. Włosom pozwolę spłynąć delikatnymi falami po moich ramionach. Kilka dodatków w postaci diamentowego naszyjnika, bransoletka od Jorge'a oraz wysokie szpilki idealnie dopełnią całości.
     Z torbą w ręku opuściłam sklep, wyraźnie zadowolona.

     Od kilkunastu minut znajdowałam się na przyjęciu Clement'a, przyciągając wygłodniałe spojrzenia wielu mężczyzn. Jeszcze niedawno czułabym się mocno zawstydzona, jednak dzisiaj, w tej sukience, czułam się niczym bogini. 
     Gdy zaciekawiona rozglądałam się po ogromenej sali, moje spojrzenie skrzyżowało się ze wzrokiem stojącego przy stoliku z jedzeniem mężczyzny, który przyglądał mi się uważnie. Głębia znajomych, szmaragdowych oczu przeszywała mnie na wskroś. Przez dłuższą chwilę stałam bez ruchu, nie potrafiąc oderwać od ukochanego wzroku. Rozchyliłam lekko usta, a mój oddech, podobnie jak bicie serca, przyspieszył do szaleńczego tempa.

    Mimowolnie spojrzałam na osobę obok niego. Zmrużyłam wściekle oczy, rozpoznając w niej Blair. Zignorowałam więc ich oboje i odwróciłam wzrok z wyniosłym lekceważeniem w stronę towarzyszącego mi Clement'a. Właśnie skończył rozmawiać z jednym z przybyłych gości. 
     - Źle się czujesz? Rumienisz się - powiedział, przykładając wierzch dłoni do mojego policzka. 
     Czyżbym aż tak mocno zareagowała na obecność Jorge'a? Żeby ukryć zmieszanie, zaczęłam bawić się bransoletką. 
     - Trochę tu gorąco.
     - Przyniosę coś do picia - zaoferował, a ja nagrodziłam jego troskę uśmiechem. - Wino?
     - Sok - spojrzał na mnie zdziwiony. - Zaczęłam brać tabletki, po których nie mogę pić alkoholu - wyjaśniłam szybko. 
     To nie było do końca kłamstwo. Przecież brałam tabletki. Gdy się oddalił, skupiłam uwagę na otaczającym mnie tłumie. 
     - Jestem zaskoczona jego obecnością - usłyszałam głos kobiety, stojącej kilka kroków ode mnie. - Do tego z nią. Słyszałam, że to była narzeczona Clement'a - zaciekawił mnie temat ich rozmowy. Zmieniłam, więc pozycję, aby móc lepiej dosłyszeć ich słowa. 
     - Nie możliwe - odrzekła druga. - Jorge Blanco i była Galana? Jak ona miała na imię?
     Nie. Nie. Nie. Tylko nie...
     - Blair.
     Czy wszystko musi się kręcić dookoła niej? W tym momencie, wrócił mój przyjaciel, niosąc szklankę soku w jednej ręce i prawdopodobnie jakiś drink w drugiej. 

     - Dziękuję - odparła, przyglądając mu się uważnie. 
     Nie mogłam uwierzyć, by mógłby być z kimś takim jak blondynka. Zupełnie do siebie nie pasowali. Nie dziwię się, że ich związek się skończył.

     - Chciałam Ci jeszcze raz podziękować, za... - przerwałam w pół słowa i się zatchnęłam. 

      Czyjaś dłoń spoczęła na moich odsłoniętych plecach. Żar tej dłoni przepalał mi skórę. Moje ciało napięło się, gdy tylko rozpoznałam ten dotyk. Odwróciłam się w kierunku zielonookiego mężczyzny, strząsając tym samym jego rękę. 

     - Jorge.

     Wyglądał znakomicie. Z bliska zauważyłam, że miał na sobie koszulę w subtelny szary wzorek, perfekcyjnie dopasowaną do jego szerokich ramion i wąskiej talii. Do niej nałożył ciemnoszare, doskonale wyprasowane spodnie oraz marynarkę. Podnosząc wzrok, na jego twarz, doznałam szoku.
     Z daleka nie mogłam dojrzeć jego bladej twarzy, lekko zapadniętych policzków i cieni pod oczami. Kiedy się poruszył, kosmyk włosów - nieco dłuższy na czubku głowy - spadł mu na czoło. Kontrast jego ciemnych włosów z niemal kredowobiałą skórą wprawił mnie w zaniepokojenie. 
     - Cześć - przywitał się, uśmiechając się przy tym swoim firmowym uśmiechem, na którego widok zaschło mi w ustach. 
      Poczułam ogromną chęć odwrotu, ale niestety było już za późno. Zamiast tego wzięłam głęboki oddech, próbując się uspokoić. Jednak dłonie nie przestawały mi drgać. Naczynie, które trzymałam w dłoni, nie przestawało się trząść. Jednym chaustem opróźniłam jego zawartość i na oślep oddałam pustą szklankę Clement'owi, aby nikt oprócz mnie tego nie zauważył. 
       - Wyglądasz olśniewająco - głos mojego byłego szefa był głęboki i ciepły, przypominał muśnięcie aksamitu. - Może miałabyś ochotę ze mną zatańczyć? - gorączkowo, starałam się wymyślić jakąś wymówkę, gdy do naszej trójki dołączyła jakaś kobieta.

      - Jorge, już jestem - na dźwięk tego głosu, zamarłam.
     Spojrzałam w stronę nowoprzybyłej. Miała na sobie srebrzystą sukienkę do kolan, która uwydatniała jej wszystkie atuty. Blond włosy, upięła wysoko na czubku głowy, pozostawiając tylko kilka pojedynczych kosmyków, okalających jej twarz. Wyglądała zjawiskowo.
     - O, witaj Tini - posłała mi nieszczery uśmiech, który z ociąganiem odwzajemniłam. - Clement... nie spodziewałam się na ciebie dzisiaj wpaść. 
     - Mi też miło cię widzieć - rzucił w jej stronę.
     - To wy się znacie? - zapytałam, udając, że nic nie wiem o ich zerwanych zaręczynach.
     - Blair to moja była narzeczona.   
     - Było, minęło, nie roztrząsajmy przeszłości. Tini - zwróciła się do mnie. - Znam już radosną nowinę. Jak tam z dzieckiem? Wszystko w porządku? 

     Momentalnie pobladła, widząc, że Jorge cały się spiął. 

     - Jesteś w ciąży?

     - Dobrze, dziękuję - odpowiedziałam na pytanie kobiety, ignorując to zadane przez Clement'a.

     - Ciekawi mnie kto jest jego ojcem - rzuciła ze złośliwym uśmieszkiem.

     - Na pewno nie ja! Nie wrobisz mnie w to!

     - Jorge...
__________
Cześć wszystkim. Wiem, zawaliłam, ale jak tłumaczyła w komentarzu pod poprzednim rozdziałem, mama nie chciała mi oddać ładowarki do laptopa. Ale już ją mam, więc w końcu mogę opublikować rozdział 49. Uważam, że wyszedł mi tak średnio, ale opinię pozostawię wam ♥
PS: Chciałam zaznaczyć, ze inspiracją do wątku ciąży Tini był ff Medical Secret.
PSS: Szykuję dla was pewną niespodziankę. Nie, nie będzie to świąteczny OS xD Niestety nie wiem, kiedy podam wam szczegóły. Cierpliwie czekajcie ♥